نورسبز

 

یک شامگاه پاییزی
و دیوار
تنها شریکِ غم گُساری های من.

ایسا

 

*********************

شعری از شاملو
برای ایسای شاعر
 

یکی کودک بودن
                    آه!
یکی کودک بودن در لحظه‌ی غرشِ آن توپِ آشتی

و گردشِ مبهوتِ سیبِ سُرخ
بر آیینه.

 

یکی کودک بودن
در این روزِ دبستانِ بسته
و خِش‌خشِ نخستین برفِ سنگین‌بار
بر آدمکِ سردِ باغچه.

در این روزِ بی‌امتیاز
تنها
     مگر
          یکی کودک بودن.

 

نورسبز...

 

یك هزار تَل
و برگ‌های پریده‌رنگِ خزانی:
     جوباری تنها!

"شیکی"

 

+بسیار گونگی طبیعت و سادگی‌اش در یك نگاه به ‌چشم ‌می‌آیند.

نورسبز...

          مثل اغلب اوقات که فراغتی از کار و دغدغه های روزمره پیدا می کنم به جای اینکه مثلا متمرکز آزمون پیش رو باشم، خودمو با وسوسه ی سیری ناپذیر هایکو خوانی مشغول می کنم ،چند روز گذشته را  نیز به رسم نورسبز...

دو یار زیرک و از باده کهن دومنیفراغتی و کتابی و گوشه چمنیمن این مقام به دنیا و آخرت ندهماگر چه در پی ام افتند هر دم انجمنیهر آن که کنج قناعت به گنج دنیا دادفروخت یوسف مصری به کمترین ثمنیبیا که رونق ای نورسبز...

 

...
گاهی سوآل می‌کنم از خود که
یک کلاغ
با آن حضورِ قاطعِ بی‌تخفیف
وقتی
صلاتِ ظهر
با رنگِ سوگوارِ مُصرّش
بر زردیِ برشته‌ی گندمزاری بال می‌کشد
تا از فرازِ چند سپیدار بگذرد،
با آن خروش و خشم
چه دارد بگوید
با کوه‌های پیر
کاین عابدانِ خسته‌ی خواب‌آلود
در نیمروزِ تابستانی
تا دیرگاهی آن را با هم
تکرار کنند؟

 

نورسبز...

 

در عمقِ پاییز:
همسایه‌ام
     چگونه می‌گذرانَد، نمی‌دانم؟

"باشوْ"

 

+گاهی یگانه شدن با انسانها راهی آسان تر است!

نورسبز...